ذخایر مگنتیت عمدتاً در سنگ‌های آذرین و دگرگونی یافت می‌شود. مگنتیت به دلیل مقادیر بالای آهنی که دارد، همیشه به عنوان یکی از سنگ‌های آهن اصلی شناخته می‌شده است.
به طور معمول مقدار آهن در سنگ معدن مگنتیت 52 تا 69 درصد است و مواد زائد آن سیلیس، روی و در برخی موارد گوگرد و فسفر است. ارزش سنگ معدن مگنتیت در واقع بر اساس مقدار همین ناخالصی ها ارزیابی می شود.
مگنتیت (Magnetite) یکی از کانه های آهن فرمول شیمیایی Fe 3 O 4 دارد و در حالت خالص 72.36% آهن و 27.64% اکسیژن دارد. رنگ آن از خاکستری تیره تا سیاه تغییر می کند و وزن مخصوص آن بین 5.16 تا 5.18 می باشد.
کیفیت مگنتیت تولیدی ممکن است به دلیل ناخالصی های موجود در گاز مونوکسید کربن بالا نباشد. کنترل دقیق فرآیند برای دستیابی به محصول با کیفیت بالا دشوار است.
دو کانی مهم و رایج در سنگ آهن با نام های هماتیت و مگنتیت شناخته می شوند. در این بین هماتیت نوعی کانی با فرمول Fe 2 O 4 می باشد که با نام های حدید و شادنه نیز عنوان می شود.
خاصیت مغناطیسی مگنتیت در فرایند پر عیار کردن سنگ آهن به شدت تاثیرگذار بوده و کمک بسیار قابل توجهی به جدا کردن آهن از ناخالصی های آن می کند.
ناخالصی های مضری چون گوگرد یا فسفر ممکن است همراه این سنگ معدن باشد که بر حسب مقدار آن ها ارزش کانه کاهش می یابد.
میزان آهن بسیار بالایی دارد اما در مقایسه با مگنتیت این میزان کمتر است. از کاربردهای هماتیت میتوان به استخراج کانی‌های دیگر، تولید ضد زنگ و رنگ سازی اشاره نمود.
سنگ‌های معدنی آهن، حاوی مقادیر بسیار بالایی هماتیت یا مگنتیت (بیش از حدود ۶۰ درصد آهن) به عنوان "سنگ معدنی طبیعی" یا "سنگ معدنی با حمل مستقیم" شناخته می‌شوند، به این معنی که میتوان آنها ...
این سنگ‌های ارزشمند در اشکال مختلفی مثل هماتیت، مگنتیت، لیمونیت و سیدریت وجود دارند و اغلب با ناخالصی‌هایی مانند سیلیس، آلومینا، فسفر و گوگرد مخلوط شده‌اند که در مراحل استخراج و خالص ...